Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
LaReinaWilleke
Hallo daar :-)
Met de deur in huis vallend; Mijn boek is uit:-)
Ben er super Trots op.
www.pumbo.nl/boek/mijn-jeugd-vermoord
Via www.lareinawilleke.com is het te bestellen.
Via Bol.com en alle boekhandels
Voorwoord
Voorwoord
Dit is mijn verhaal. Ik ben een vrouw van nu twee en vijftig jaar oud. Iets meer dan een halve eeuw sta ik nu in dit leven. Wat ik ben geworden komt hoofdzakelijk door hetgeen ik als kind heb meegemaakt en wat mij als kind door volwassenen is aangedaan. Als je als meisje wordt verkracht en misbruikt doet dat zo’n pijn, zo’n verscheurende pijn. Maar groter nog dan de lichamelijke pijn is de pijn, als je beseft, dat je leven niet ophoudt. Dat je er niet aan dood gaat. Maar dat je leven verder gaat. Niet te sterven maar te blijven leven, dat doet het meeste pijn. Dat besef komt pas volledig naarmate je ouder wordt. Want de pijn, de innerlijke pijn, die draag je een leven lang mee. Dag in en dag uit. Die pijn in je ziel zal nooit verdwijnen. Het is als een pijn waartegen doktoren geen remedie hebben, geen medicijnen, geen pillen. Soms stop je het weg, ver weg in een donker kamertje in je ziel. Maar dan gebeurt er opeens iets kleins en onwezenlijks waardoor je het opeens weer voelt. Waardoor de bonkende herinneringen weer boven komen. Geesten, spoken uit het verre verleden. Zo word je ouder. Tot je twee en vijftig bent geworden.
Iemand vermoorden is slecht. Dat werd me wel geleerd. Dat ik het toch deed kwam door de druppel. De druppel die mijn emmer deed overlopen. Die haat in mijn hart, dat zinderende verlangen naar wraak op dat ene moment van opgekropte pijn, die ik jarenlang met me meedroeg, ontplofte in de roes van “niks meer voelen”; en toch juist ook weer zoveel! Of je wegkomt met moord hangt af van wie je bent. Als je doodt uit naam der wet of voor de verdediging van je land, dan kan het worden gerechtvaardigd of beloond met een medaille. Als je doodt uit wraak is dat moord met voorbedachte rade. Ik wilde er ook niet mee wegkomen. Integendeel, ik wachtte drie weken lang op mijn arrestatie. Ik wachtte er op. Ik wist dat het zou gaan gebeuren. Ik ben gestraft, voor hetgeen ik heb gedaan, met twaalf jaar gevangenisstraf. En mijn twee dochters werden mee gestraft. Mijn straf heb ik uitgezeten. Mijn schuld aan de samenleving heb ik ingelost. Alleen beseft de samenleving dat niet!
LaReina is de naam die Zuid-Amerikaanse vrouwen me hebben gegeven in de gevangenis. Ze gaven me die naam, omdat ze vonden, dat ik als een moeder voor hen was en omdat ze me zagen als hun koningin in een koninkrijk van ellende. Sindsdien draag ik die naam met trots. Ik gebruik de naam ook als artiestennaam. Ik signeer mijn schilderijen met de initialen LRW: LaReinaWilleke.
Dit is mijn verhaal. Het is geen leuk verhaal. Als je het niet wilt lezen, sluit dan dit boek, leg het neer en wandel weg.
Liefdevolle Groet van Willeke Meijer :-)
Reply All
